ΣΥΝΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ

Όταν ο π. Θεόδωρος Γεωργίου ήταν φοιτητής, είχε λάβει μέρος αρκετά Καλοκαίρια, σαν Στέλεχος σε Χριστιανικές Κατασκηνώσεις. Εκεί του δόθηκε η ευκαιρία να διαπιστώσει από πρώτο χέρι την μεγάλη ωφέλεια που έχουν τα παιδιά ζώντας έστω και για λίγες ημέρες στην ατμόσφαιρα της ξεγνοιασιάς και του παιχνιδιού που τους προσφέρει το χριστιανικό πρόγραμμα μιας Κατασκήνωσης.

Έτσι το 1991, οργανώσαμε και λειτουργήσαμε για πρώτη φορά την Ενοριακή Κατασκήνωση μας, φιλοξενούμενοι σε Ξενώνα - Κατασκήνωση ενός Χριστιανικού Ιδρύματος, κοντά στο Λουτράκι Κορινθίας. Το πρόγραμμα αυτό ενθουσίασε τόσο πολύ τα παιδιά μας, μικρά και μεγάλα, που δεν διστάσαμε να το επαναλάβουμε και στα χρόνια που ακολούθησαν.

Με την πάροδο των ετών, τα κατασκηνωτικά μας προγράμματα για τα παιδιά της Ενορίας μας και για τα πολυάριθμα φιλοξενούμενα ορφανά και φτωχά παιδιά του πολέμου της γειτονικής μας Σερβίας, άρχισαν να υπερβαίνουν τους όρους και τα….όρια της φιλοξενίας, γιατί οι δυνατότητες χώρου και χρόνου που με πολύ αγάπη και στοργή μας παρείχε το Χριστιανικό Ίδρυμα στο Λουτράκι, ήταν οπωσδήποτε περιορισμένες.

Έτσι τέλος του 1998, έπειτα από Οκτώ χρόνια κατασκηνωτικής δραστηριότητας ως φιλοξενούμενοι, αναζητήσαμε και με τη βοήθεια του Θεού και τις πρεσβείες της Αγίας Βαρβάρας, βρήκαμε σε ένα πολύ όμορφο φυσικό περιβάλλον που συνδυάζει βουνό και θάλασσα, στη Βόρεια Εύβοια, μια παλιά και επί πολλά χρόνια εγκαταλειμμένη Κατασκήνωση του Υπουργείου Εθν. Παιδείας & Θρησκευμάτων.

Ήταν μία από τις πολλές δεκάδες, όμοιες Μαθητικές κασκηνωτικές εγκαταστάσεις που είχαν κατασκευαστεί ανά την Ελλάδα, από το Κράτος, στην δεκαετία του 1950. Αδιαφορώντας για το γεγονός ότι μόνο οι τοίχοι και οι σκεπές των κτιρίων εξακολουθούσαν να υπάρχουν (γιατί ευτυχώς ήταν από πέτρα και μπετόν αρμέ), δεν διστάσαμε να ζητήσουμε από την αρμόδια Υπηρεσία του παραπάνω Υπουργείου, την παραχώρηση της χρήσεως αυτού του χώρου στην Ενορία μας για μόνιμη λειτουργία των κατασκηνωτικών μας προγραμμάτων.

Την 1^η Μαρτίου 1999 υπεγράφη η Υπουργική Απόφαση παραχωρήσεως των Μαθητικών Κατασκηνώσεων στην Ενορία μας.

Η φυσική ομορφιά της περιοχής και η μεγάλη λαχτάρα των ενοριτών μας να δημιουργήσουμε ένα κατάλληλο χώρο για τα παιδιά μας, κινητοποίησε τους πάντες. Από την επόμενη ημέρα της παραχωρήσεως, μετατρέψαμε σε ένα μεγάλο εργοτάξιο όλο το χώρο της κατασκήνωσης όπου άρχισαν να εργάζονται εθελοντικά πολυάριθμοι ενορίτες Τεχνίτες διαφόρων ειδικοτήτων. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι οι εθελοντικές ομάδες εργασίας των ενοριτών μας έκαναν κάθε εβδομάδα ταξίδι 420 χιλιομέτρων (Αθήνα-κατασκήνωση και επιστροφή, με δικά τους μεταφορικά μέσα).

Εργαζόμενοι με αυτό το ρυθμό και με την προμήθεια του αναγκαίου παγίου εξοπλισμού και σκευών (με δωρεές και πάλι των ενοριτών μας), σε διάστημα τεσσάρων μηνών κατορθώσαμε το ακατόρθωτο. Μπορέσαμε να λειτουργήσουμε τις νεανικές μας κατασκηνώσεις, το Καλοκαίρι του 1999, σε τρεις περιόδους με όχι μεγάλες ελλείψεις.

Τα Καλοκαίρια του 2000 έως και 2003, οι κατασκηνώσεις λειτούργησαν σε τέσσερις (4) περιόδους κάθε χρόνο και από το 2004 και μετά οι κατασκηνώσεις λειτουργούν σε πέντε (5) περιόδους κάθε χρόνο, με ελάχιστες ελλείψεις και η προσπάθεια όλων μας συνεχίζεται για την περαιτέρω βελτίωση των συνθηκών λειτουργίας των.

Αξίζει ακόμη να σημειωθεί, ότι όλα τα Στελέχη των Κατασκηνώσεων μας προέρχονται από το νεανικό φυτώριο της Ενορίας μας, το δε βοηθητικό προσωπικό (Μαγείρισσες, Καθαρίστριες, κ.λ.π.) είναι εθελόντριες κυρίες της Ενορίας μας.

Παρακολουθήστε βίντεο από την τοποθεσία και τις εγκαταστάσεις τις κατασκήνωσης.